Θήλασα αποκλειστικά, γιατί το ήθελα και το θέλω ακόμα πολύ. Το μωρό μου δεν έχει πάρει σταγόνα ξένου γάλακτος, γιατί το ήθελα και το θέλω πολύ. Θα σας πω την εμπειρία μου, για να μπορέσουμε όλες να καταλάβουμε πως δεν υπάρχουν εμπόδια, πως το «δεν έχω γάλα» είναι από σπανιότατο έως ανύπαρκτο. Αν εξαιρέσει κανείς τις μανούλες που έχουν προβλήματα με την προλακτίνη, και το ξέρουν έτσι κι αλλιώς από πριν, όλες οι γυναίκες έχουν γάλα για να θηλάσουν. Εκτός από αυτές που υποκύπτουν, που δίνουν ξένο γάλα, που δίνουν "συμπλήρωμα".
Το μωρό μου γεννήθηκε φυσιολογικά, με επισκληρίδιο κι αναγκάστηκε να περάσει μια νύχτα στη μονάδα γιατί είχα διαβήτη κύησης. Έτσι, δεν τον θήλασα από την πρώτη ώρα, αλλά 15 ώρες μετά τον τοκετό. Ο μικρός έπιασε αμέσως στήθος, αλλά ήταν ένα πειναλέο μωρό, που θήλαζε για τους πρώτους μήνες τουλάχιστον 12 ώρες τη μέρα, που κοιμόταν ελάχιστα, που ούρλιαζε όταν δεν κοιμόταν από τους γαστρεντερικούς πόνους. Και που με ακρωτηρίασε. Ναι, ναι, από την κακή στάση αλλά και το συνεχή θηλασμό, έκοψε κομμάτι και από τις δυο θηλές μου, που αιμορραγούσαν και πονούσαν απίστευτα και τίποτα δεν τις έκανε καλά. Ήμουν μια ξέστηθη τρελή μες στο χειμώνα που καμία μαία δεν ήξερε πώς να βοηθήσει. Αν αναρωτιέστε, όχι, αυτά τα κομμάτια δεν…ξαναφύτρωσαν. Ακόμα και τώρα, ειδικά η δεξιά θηλή μου, είναι κουτσουρεμένη.
Πονούσα 24 ώρες το 24ώρο, μέρα και νύχτα. Έτσι πονούσε κι η κοιλίτσα του σκιουράκου. Ηρεμούσε μονάχα όσο θήλαζε, όσο έβαζε το θαυματουργό στοματάκι του πάνω στο στήθος, και το μικρό χεράκι του με χάιδευε. Τότε ηρεμούσα κι εγώ, από τον πόνο, την αϋπνία, την ένταση. Για δυο μήνες δεν έκανα τίποτε άλλο, μόνο θήλαζα. Κι ας είχε πει ο παιδίατρος μόνο 15 λεπτά σε κάθε στήθος, μόνο κάθε 2,5 ώρες. Τον παράκουσα. Ήξερα πως ο θηλασμός είναι απεριόριστος, ελεύθερος, αυτορρυθμιζόμενος.
Και ξαφνικά, όταν ήταν περίπου 50 ημερών ο Δημητράκης μου από κει που έμενε άγρυπνος όλη νύχτα, κοιμήθηκε όλη νύχτα σερί. Οι θηλασμοί μειώθηκαν, οι θηλές μου έγιαναν, έγινε η ώρα του ταΐσματος η πιο ευεργετική. Τώρα πια τα λέμε όσο θηλάζουμε, εκείνος ψάχνει κάτι να χαϊδέψει, το στήθος, το μάγουλο, το στόμα, το χέρι μου. Εγώ του λέω δυο τρία πραγματάκια για τη ζωή. Από την…πείρα μου.
Ο σκίουρος όπως ξέρετε θηλάζει πια μόνο 3 φορές, τρώει φρουτάκια, κρεμούλες και σουπίτσες, σήμερα βάλαμε και κοτοπουλάκι. Αλλά ακόμα ξένο γάλα δεν πήρε. Μην αφήσετε τη μαία, το γυναικολόγο, την μαμά σας, να σας πει πως το θαυματουργό πρωτόγαλά σας δε φτάνει. Τόσο χρειάζεται το παιδί, τρεις κίτρινες σταγόνες μάννα. Κι όταν κατέβει το κανονικό γάλα, μην αφήσετε τον παιδίατρο, τον άντρα ή την πεθερά σας να σας πει πως δεν έχετε «αρκετά λιπαρό γάλα» ή πως «δεν έχετε αρκετό γάλα». Το στήθος κατεβάζει όσο μασουλιέται. Όσο και να μασουλάς την πιπίλα ή το μπιμπερό, γάλα δεν βγάζουν. Σας το λέω εγώ, που πουλάω και το μπιμπερό, και τη θηλή, και τις πιπίλες και το ξένο γάλα. Αλλά κλέφτης δε θα γίνω. Πουλάω και θήλαστρα.
7 σχόλια:
Γεια σου σκιουρομανούλα, καλωσόρισες και στον κόσμο των μπλόγκερς! Θα σε παρακολουθώ, πέρνα κι από το δικό μου ψηφιακό παιδάκι να τα λέμε!
http://newagemama.wordpress.com
Σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα. Το ξέρω το μπλογκ σου και περνώ συχνά, αν και δεν αφήνω σχόλια.
ΕΙΝΑΙ ΛΕς ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ ΕΓΩ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ,ΜΟΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΚΟΨΕ,ΜΠΡΑΒΟ,ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕς ΜΑΖΙ μας.
Η εμπειρία μου είναι τρομακτική, και έχω πάρει την απόφασή μου τώρα στο δεύτερο μωρό δεν θα το τολμήσω καν. Ξέρω πως είναι ότι καλύτερο για το μωρό το μητρικό γάλα, αλλά αρκεί να υπάρχουν και οι κατάλληλες προυποθέσεις.Στην περίπτωσή μου δεν έπιανε το στήθος μου με τίποτα το οποίο συγκαταλέγεται στην γιγαντομαστία (είναι τεράστιο), με εντελώς ανύπαρκτη θηλή και πάρα πολύ λεπτό δέρμα σαν τσιγαρόχαρτο, παρ'όλα αυτά ήθελα πολύ να προσπαθήσω και έτσι και έκανα, πήρα λοιπόν τις θηλές από καουτσούκ γιατί μόνο έτσι μπορούσε να φάει αλλά ο πόνος που περνούσα ήταν αφόρητος , ο μικρός προσπαθούσε να φάει και εμένα το δάκρυ να τρέχει ποτάμι από τον πόνο!!!! Θεέ μου πόσο αφόρητος ήταν, αφού πλησίαζε το 3ωρο και έκλαιγα πριν καν τον ακουμπήσω. Και οπως καταλαβαίνεις 10 ημέρες άντεξα μόνο, παράλληλα με την απόφασή μου να σταματήσω , σταμάτησε και η παραγωγή γάλακτος. Δεν το συζητώ όσες μπορούν να μην το σκεφτούν λεπτό, και σε χαίρομαι που το κατάφερες αλλά εγώ δεν τολμώ καν να το ξαναπροσπαθήσω. Το μόνο που θέλω να ρωτήσω τον γιατρό μου είναι αν μπορώ να δώσω για δυο μερες το θαυματουργό πρωτόγαλα και μετά να το κόψω ή πρέπει από την πρώτη στιγμή να τους πω ότι δεν θα θηλάσω.
Ρεβέκκα μου, εμένα μου έκοψε! Να είσαι καλά, σε ευχαρσιτώ για τα καλά σου λόγια.
Όποτε θες μπορείς να το κόψεις, Μυρτώ μου. Εγώ θα έλεγα να κάνεις μια προσπάθεια ακόμα, τώρα θα έχεις εμεπειρία και από το προηγούμενο. Αν δεν κάτσει, καλώς. Κι εμένα η μανούλα μου δε θε θήλασε. Δεν έπαθα και τίποτα. Αλλά ο θηλασμός έχει τόσα οφέλη που αξίζει τον κόπο (και ενίοτε τον πόνο του)
Θήλασα και τα τέσσερα παιδιά μου, συνολικά έχω πάνω από τέσσερα χρόνια θηλασμού μια και τον τελευταίο τον θήλαζα για δύο χρόνια. Κάθε φορά ήταν και καλύτερα, και το μόνο που μετάνιωσα ήταν που δεν θήλασα και το πρώτο αποκλειστικά με το δικό μου γάλα για πάνω από έξι μήνες. Και όλα αυτά ενώ ταυτόχρονα εργαζόμουν και φρόντιζα και άρρωστους γονείς.
Δεν υπάρχει πιο βολικό από τον θηλασμό: Ούτε αποστείρωση, ούτε καυτό ή κρύο γάλα, ούτε τελείωσε το κουτί και τρέχα να αγοράσεις!
Την ώρα που ήμουν στη δουλειά πρηζόταν το στήθος μου και έτρεχε γάλα μόνο του. Μερικές φορές έπαιρνα μαζί μου μπουκάλια για να τα γεμίζω και να μην το ρίχνω άδικα στην τουαλέτα. Το έβαζα στο ψυγείο και όταν έβγαινα το βράδυ, μπορούσε όποιος ήταν σπίτι να το ζεσταίνει σε μπαιν μαρί και να το δίνει στο μωρό. Ό,τι περίσσευε το έβαζα στην κατάψυξη. Στο τέλος το έκανα και τραχανά....
Υπέροχα. Μακάρι να το καταφέρω κι εγώ. Μέχρι στιγμής είναι 8 μηνών και συνεχίζει να θηλάζει.
Δημοσίευση σχολίου