Την Τρίτη 7-9-10 ο Δημητράκης μου ξεκίνησε χορτοσουπίτσα. Τί γλυκιά, καλή και άλλα συναφή ακούγεται αυτή πρόταση. Ε, λοιπόν, η έκφραση αηδίας στο πρόσωπο του… Δημητράκη κάθε φορά που γευόταν τη…χορτοσουπίτσα ήταν ανεπανάληπτη. Με τα πολλά και πολλούς πειραματισμούς τον έχω καταφέρει να τρώει καμιά δεκαριά κουταλίτσες αλλά ως εκεί. Μετά το άτιμο πλάσμα θέλει να θηλάσει.
Οι άντρες της οικογενείας επιμένουν πως αυτό είναι φυσιολογικό. Η φρουτόκρεμα είναι νόστιμη, το ρυζάλευρο ακόμα πιο πολύ, η χορτόσουπα και μάλιστα χωρίς αλάτι; Επιμένουν πως πρέπει να του βάλω λίγο κρεατάκι για να νοστιμίσει. Ο γιατρός λέει από βδομάδα, εγώ δεν μπορώ να τον βλέπω να μην τρώει, συμβάλλει στην ήδη έντονη κούρασή μου. Η βάφτιση ενός σκίουρου, η αλλαγή τιμών σε ένα φαρμακείο και ο θηλασμός μαζί μπορεί να σε αφήσουν κουρέλι, δεν το συζητώ.
Κι έτσι ερχόμαστε στο θέμα δουλειάς. Οι καιροί είναι δύσκολοι, και άλλα συναφή. Η μανούλα πρέπει να δουλέψει, η μανούλα αγαπάει τη δουλειά της. Όλα εξαιρετικά. Μόνο που η σκιουρομανούλα το μόνο που θέλει είναι να κάνει χαρές στο σκιουράκι της. Δεν είναι πως δε συγκεντρώνομαι στη δουλειά, είναι που λυπάμαι που δεν είμαι σπίτι. Το χαμόγελο που μου στέλνει το παιδάκι μου μόλις μπαίνω είναι ανεπανάληπτο. Γεμάτο μια χαρά πρωτόγνωρη, που θλίβομαι που του τη στερώ για το υπόλοιπο της μέρας.
Στην αρχή ήταν πιο εύκολο. Τώρα οι ώρες της δουλειάς συσσωρεύονται, οι ώρες της απουσίας μαζεύονται μέσα μου και τίποτα δε μπορεί να τις δικαιολογήσει. Ούτε καν το γεγονός πως πρέπει να έχουμε λεφτά για να φάμε. Και να φτιάχνουμε τη… χορτόσουπα. Που καταλήγει στα σκουπίδια, μην ξεχνιόμαστε.
Υ.Γ. Για όποιους... αναρωτιούνται, το σκιουράκι μας το λένε... Δημητράκη. Πια.
6 σχόλια:
αχ αυτοί οι δημήτρηδες. και γω δημήτρη μεγαλώνω. Ή μάλλον στην ηλικία που είναι τώρα, με μεγαλώνει εκείνος!
Πρέπει να συνηθίσεις την ώρα της δουλειάς. Τι σου λέω τώρα....αλλά πρέπει.
Όσο για το τι λέει ο γιατρός, βάλε το ένστικτο της μάνας να δουλέψει πιο πολύ. Οι γιατροί είναι γιατροί. Σαν τη μάνα όμως...κανείς γιατρός δεν πιάνει μπροστά της. Μη ξεχνάς ότι κάποτε οι μανάδες μόνες τους μεγάλωναν τα παιδιά και μόνες τους τα γιατρεύαν.
Να τον χαίρεσαι τον δημητρώ σου!!
Λέω να του βάλω λίγο κοτοπουλάκι για τη... γεύση και να μην του το αλέσω ακόμα. Θα δούμε.
Να χαιρόμαστε τα παιδάκια μας.
δοκιμασε το να δεις.μην απογοητευεσαι σιγα σιγα θα μαθει.καλη αρχη με τις σουπιτσες σας.
Σκιουρομανούλα μου, το κοτόπουλο θα κάνει τη διαφορά!!! Να είσαι σίγουρη!!!
Η γιατρός με είχε προειδοποιήσει ότι σκέτη χορτόσουπα δεν θα πολυφάει και μου είχε πει να μην τη ζορίζω! Από τότε που βάλαμε κοτόπουλο δεν την προλαβαίνω!
(και ναι, το έβαλα νωρίτερα απ' ότι μου είχε πει! Την λυπόμουν να τρώει το κατάπλασμα!!)
Σήμερα που δεν έβαλα κολοκύθι έφαγε καλύτερα. Από αύριο κοτόπουλο, λέω......
Σιγά μην το έτρωγε. Ούτε οι δικές μου το ήθελαν. Μέχρι που έβαλα κρεατάκι. Όπως είπε η Ολίβια κάνει τη διαφορά.
Τώρα είδα το τελευταίο σχόλιο. Χωρίς κολοκύθι είναι λίγο πιο γλυκιά. Μην του το αφαιρέσεις τελείως όμως. Δοκίμασε και το κοτοπουλάκι από αύριο αν και συνήθως ξεκινούν με μοσχαράκι.
Πάντως εγώ σε προσκαλώ για παιχνίδι. Είσαι;
http://mammael.blogspot.com/2010/09/blog-post_11.html
Δημοσίευση σχολίου