Το πιο απίστευτο πράγμα από όλα είναι αυτή εντελώς περίεργη αίσθηση που έρχεται και φεύγει, η συνειδητοποίηση πως υπάρχει ένα μωράκι μέσα στο σπίτι και πως είμαι η μαμά του. Και δεν το νιώθω μόνο εγώ, αλλά και ο μπαμπάς του, σα να είναι μια παράλληλη πραγματικότητα αυτό που γίνεται, η γέννηση ενός παιδιού και η ένταξή του στη ζωή του ζευγαριού είναι μια εξω-λογική εμπειρία. Ξαφνικά είμαστε τρεις.
Και ποιοί τρεις. Ο ένας, ο πιο ευάλωτος, ο πιο μικρός, ο πιο αγαπημένος χρειάζεται διαρκή φροντίδα. Είναι ώρες ώρες που ξεχνιέμαι, του μιλάω σα να απευθύνομαι σε ενήλικα, κι άλλες που έχω πλήρη συνείδηση πως πρόκειται για μωρό και αρχίζω τα αγκού και τα τσα. Κι ακόμα πιο περίεργα υπάρχουν στιγμές που νομίζω πως καταλαβαίνει αυτά που του λέω. Λέω ας πούμε πως τον αγαπώ, πως είναι τυχερός που γεννήθηκε σε μια οικογένεια που αγαπιέται και κάθεται ήσυχος και με κοιτά σα να καταλαβαίνει πως αυτά που λέμε είναι σοβαρά, πως έχουν αντίκτυπο στη ζωή του.
Το πιο απίστευτο πράγμα από όλα είναι αυτό το μωρό που κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο. Το μόνο που έχει σημασία και μπορεί να δίνει έστω και λίγο νόημα.
Και ποιοί τρεις. Ο ένας, ο πιο ευάλωτος, ο πιο μικρός, ο πιο αγαπημένος χρειάζεται διαρκή φροντίδα. Είναι ώρες ώρες που ξεχνιέμαι, του μιλάω σα να απευθύνομαι σε ενήλικα, κι άλλες που έχω πλήρη συνείδηση πως πρόκειται για μωρό και αρχίζω τα αγκού και τα τσα. Κι ακόμα πιο περίεργα υπάρχουν στιγμές που νομίζω πως καταλαβαίνει αυτά που του λέω. Λέω ας πούμε πως τον αγαπώ, πως είναι τυχερός που γεννήθηκε σε μια οικογένεια που αγαπιέται και κάθεται ήσυχος και με κοιτά σα να καταλαβαίνει πως αυτά που λέμε είναι σοβαρά, πως έχουν αντίκτυπο στη ζωή του.
Το πιο απίστευτο πράγμα από όλα είναι αυτό το μωρό που κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο. Το μόνο που έχει σημασία και μπορεί να δίνει έστω και λίγο νόημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου