Να δώσεις ή να μη δώσεις... συμπλήρωμα. That is the question.

To give or not to give. Ιδού η απορία. Κι ήρθε η ώρα που κάθε θηλάζουσα μανούλα σκέφτεται με περισσό τρόμο, ο κακός παιδίατρος είπε "συμπλήρωμα". Μετά από έξι μήνες θηλασμού, τον τελευταίο με φρουτόκρεμα για δεκατιανό, που την τρώμε καλά, και κρέμα ρυζάλευρο βανίλια χωρίς ζάχαρη για απογευματινό, που τρώμε τρελά, ο σκίουρος δεν πήρε το επιθυμητό βάρος. Κι ο παιδίατρος αντί να πει, "άυξησε τους θηλασμούς, δώσε χορτόσουπα, χωρίς να κόψεις το μεσημεριανό θηλασμό, δεν πειράζει, αφού είναι μέσα στις καμπύλες παρ' όλο που γεννήθηκε μικρούλης", είπε.... μια μάρκα γάλακτος. Δεν θα κόψουμε το θηλασμό, λέει. Απλά "συμπλήρωμα".


Όποιος ξέρει λιγουλάκι από τη διαδικασία του θηλασμού ξέρει πως ακολουθεί τον κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης. Όταν δώσεις ξένο γάλα σε ένα παιδί που έχει αρχίσει στερεές και θηλάζει έτσι κι αλλιώς λιγότερο, το στήθος θα λάβει σήμα πως δεν το χρειαζόμαστε άλλο και θα πάψει να παράγει. Το σινιάλο της ζήτησης είναι το μασούλημα. Τόσο απλά. Άρα δυο επιλογές, ή αφήνω το παιδί μου να παίρνει λιγότερο βάρος ή δίνω συμπλήρωμα και αποθηλάζω το πολύ σε δυο μήνες.

Ο πιαδίατρος για την ακρίβεια δε μου δίνει επιλογές, μιας και πιστεύει πως θα του κάνω κακό αν του βάλω λαχανικά από τα μέσα του 6ου μήνα και θέλει να περιμένουμε τον 7ο. Πώς θα τον βλάψει λίγο καροτάκι παραπάνω από λίγο....τροποποιημένο γάλα αγελάδος, δεν καταλαβαίνω. Ή αποθηλάζω ή τον αλλάζω, λοιπόν, γιατί όταν προσπάθησα να του μιλήσω για τις ενστάσεις μου, ούτε λίγο ούτε πολύ μου έκλεισε το τηλέφωνο.

Κοιτάζω το κουτί το γάλα σκόνης δεύτερης βρεφικής ηλικίας κι η απόφαση μου φαίνεται μονόδρομος. Έχω κλείσει ραντεβού για τουλάχιστον μια δεύτερη γνώμη. Θα ξαναπάρω και τον παιδίατρο μου μήπως απλά τον πέτυχα στις κακές του, που δεν το νομίζω γιατί είναι έτσι ως άνθρωπος, δε δέχεται αντιρρήσεις και συζητήσεις. Και θα σας ενημερώνω, περισσότερο για δικό μου καλό. Για να τα βγάζω από μέσα μου. Μπας και πάψω να αναρωτιέμαι.