22/6/11

Σκέψεις για ένα δεύτερο παιδί



               Η κοινή φράση «Ένα παιδί ίσον κανένα» τριγυρίζει στο μυαλό μου, και δε με αφήνει. Οι γύρω μου, ελάχιστοι, που αποκτούν δεύτερο παιδί μιλούν για μια κατάσταση απάλευτη ειδικά αν πρόκειται για εργαζόμενες μητέρες. Από την άλλη τώρα είναι η ώρα αν θέλω πρώτον τα παιδιά μου να έχουν μια λογική διαφορά ηλικίας και να έχουν μια κάποια σχέση μεταξύ τους και εγώ κάποιο στιγμή στα επόμενα πέντε χρόνια να βγω βράδυ από το σπίτι. Ο καθένας μεγαλώνει τα παιδιά του όπως θέλει και μπορεί. Εγώ ακόμα δεν τον έχω αφήσει χωρίς έναν από τους δυο μας τα βράδια, και υπολογίζω πως τόσο θα μου πάρει και για το δεύτερο παιδί να το σκεφτώ. Δεν αντιλέγω πως τόσα και τόσα παιδιά μεγάλωσαν καλά και με άλλους τρόπους. Αυτός είναι ο δικός μας.
            Νιώθω πιεσμένη με το ένα παιδί ως έχει. Δεν έχω ώρα που να είναι δική μου, δουλεύω πολλές ώρες και νιώθω τύψεις, κάποιες φορές εκνευρίζομαι με τον άντρα μου για πράγματα που αν δεν υπήρχε το παιδί δεν θα έδινα καν σημασία. Υποθέτω πως αυτά θα μεγιστοποιηθούν με ένα δεύτερο παιδί που θα έχει κι αυτό ανάγκες επιτακτικές όπως κι ο σκιου, που θα κάνει το συνεχές, κουραστικό πρόγραμμα ενός νηπίου ακόμα πιο κλειστό και δύσκολο.
            Από την άλλη άρχισα να ζηλεύω κοιλίτσες. Στην αρχή το έκανα από καθαρά ωφελιμιστικούς λόγους, δεν μου έδιναν πια καμία σημασία, σα να μην υπήρχα, ενώ όταν ήμουν έγκυος ήμουν το κέντρο του κόσμου. Τώρα ξέρω πως αυτό δεν θα ξανασυμβεί. Και έγκυος να είμαι, πάλι το κέντρο του κόσμου θα είναι ο σκιουράκος. Αλλά έχω την σωματική λαχτάρα για ένα ακόμα πλάσμα που θα φωλιάσει στα σωθικά μου από μια ιερή στιγμή έρωτα και θα μεγαλώσει εκεί, σπιθαμή σπιθαμή μέχρι να γίνει ανθρωπάκι. Με συναρπάζει η ιδέα, η διαδικασία, το κορμί μου. Βιολογικό ρολόι το λένε και χτυπάει.
            Φοβάμαι βέβαια μην στερήσω από το παιδάκι μου πράγματα. Με πιάνει ένας τρόμος με την οικονομική κατάσταση, που τώρα πια, όπως για όλους, δεν είναι είδηση στην τηλεόραση, αλλά έχει φτάσει στο κατώφλι μας και μας χτυπάει επιτακτικά την πόρτα. Μέχρι και σκέψεις πως θα πεινάσουμε κάνω, κάτι κατοχικά σύνδρομα μπερδεμένα στο DNA μου μού ξυπνούν. Παραδόξως πια δεν φοβάμαι πως θα του στερήσω συναισθηματικά. Ξέρω πως η αγάπη μου για το γιο μου είναι αναντικατάστατη, αμέτρητη και κυρίως ατελείωτη. Και τώρα πια έχω τη σιγουριά πως έτσι θα είναι για οποιοδήποτε παιδί θα μεγαλώνει μαζί μας. Βιολογικό ή μη.

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κι εγώ αυτές τις σκέψεις κάνω ακριβώς...αλλά αναρωτιέμαι μήπως το δεύτερο παιδί δεν το σκέφτεσαι αλλά απλά το κάνεις...θα δείξει,και μάλιστα πολύ σύντομα,κάτι μου λέει...
Ν.

mamma είπε...

ο μικρός μου γιός μού απέδειξε ότι μπορω να αγαπήσω με το ίδιο πάθος και τα δύο μου παιδιά... όρμα :)))

(πολλά θέματα της οικογένειας λύθηκαν ως δια μαγείας με την έλευση του νέου μέλους)


υγ. κι εμείς το λέμε αυτό "ένα παιδί ίσον κανένα"... σοφός ο λαός!

Ανώνυμος είπε...

Προχωρα, μη μασας!

teleytaios είπε...

Εγώ είμαι πατέρας δυο παιδιών. Το μητρικό ένστικτο βεβαίως δεν μπορώ να το νιώσω, αλλά μπορώ να σε βεβαιώσω για δυο πράγματα.
Πρώτον ότι ένα παιδί ίσον κανένα και δεύτερον ότι τα προβλήματά σου αλλά και ο κόπος που θα καταβάλεις στην περίπτωση απόκτησης δεύτερου παιδιού δε θα είναι διπλάσιος αλλά τετραπλάσιος! Όμως αξίζει. Θα έχεις ακόμα περισσότερη αγάπη να μοιράσεις. Θα νιώσεις πιο γεμάτη. Και θα έχεις δυο παιδιά να καμαρώνεις...!!!

Ελπίζω κι εύχομαι να το αποκτήσεις το δεύτερο παιδί!

skiouromanoula είπε...

Το φοβάμαι πως τα προβλήματα θα τετραπλασιαστούν, κυρίως η κλεισούρα και το πρόγραμμα είναι που με δυσκολεύουν, δυο αλληλοσυγκρουόμενα προγράμματα μωρών, φρίκη... Αλλά από την άλλη δυο μωρά, υπέροχο. Όπως είπε και η Ν., μάλλον δεν το σκέφτεσαι, απλά σου έρχεται.

teleytaios είπε...

Προχώρα.

Ή άστο να έρθει, μην το εμποδίζεις!

riaili είπε...

Πριν κάποια χρόνια είχα και γω τους προβληματισμούς μου, έχοντας ήδη ένα παιδί, αν θα μπορούσα να αγαπήσω ακόμη ένα.... μου ήταν τρομακτική η ιδέα πως την αγάπη μου για την υπεροχότατη κόρη μου θα έπρεπε να την μοιράσω στα δύο.... παρόλους τους προβληματισμούς έκανα το δεύτερο και κατάλαβα πως η αγάπη μας πολλαπλασιάζεται, όπως αλλωστε και οι αντοχές μας, η υπομονή μας μαζί με όλες αυτές τις ιδιότητες που μας κάνουν... γονείς. Σήμερα λοιπόν έχω τέσσερα υπέροχα πλασματάκια που μου δίνουν πολύ περισσότερη αγάπη και ενέργεια από όση μου παίρνουν....

Biberologio είπε...

Κι εγώ ψιλοζηλεύω τώρα που βλέπω εγκύους γιατί τελικά ωραία είχα περάσει :) Βέβαια είμαι ακόμη σε φάση που ούτε σκέφτομαι για δεύτερο γιατί το πρώτο είναι ακόμη πολύ μικρό και τα'χω παίξει :)
Είναι ότι βλέπω ότι αυτά που μου έδωσαν εμένα οι γονείς μου δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τα δώσω ούτε καν σε ένα, όχι σε δύο παιδιά, και θα ήταν βλακεία εγώ να έχω κάνει περισσότερα πράγματα από το παιδί!
Τέλος, για να υπάρχει κι ενας αντίλογος, έχω να σου πω ότι εγώ σαν μοναχοπαίδι μια χαρά τέλεια έχω περάσει, και εκτός από κάτι φορές που έλεγα, "δε θα'ταν κι άσχημα να είχα αδέρφια", δε μου έχει λείψει κιόλας.

marigoula είπε...

Η κόρη μου έγινε 2,5 κι είναι πλέον αρκετά ανεξάρτητη ώστε να αποφασίσω να κάνω δεύτερο. Μη νομίζεις ότι δε διστάζω, αλλά: 1) δεν αντέχω να βλέπω μοναχοπαίδια να μην έχουν ως ενήλικες ένα αδερφό/ή να μοιραστούν τα προβλήματά τους 2) ζηλεύω τις εγγυούλες... Ειδικά που τώρα ξέρω και τι να περιμένω... 3) Μπορεί να ξέρω τις δυσκολίες αλλά ξέρω και μερικές λύσεις όπως και ξέρω ότι στο τελος τα παιδάκια μας μεγαλώνουν. Ή τώρα ή ποτέ..

Ειρήνη είπε...

Αγαπημένη φίλη,
ως μαμά 2 κοριτσιών θα σε παραπέμψω απλά και στο δικό μου μικρούλι Blog για να μοιραστώ μαζί σου τη δική μου εμπειρία!
Σου εύχομαι σύντομα να αποκτήσεις ένα δεύτερο παιδάκι!
Ειρήνη

Babyzone είπε...

Ό,τι κι αν αποφασίσεις, όποτε το αποφασίσεις, να πιστεύεις πάντα στον εαυτό σου και να στηρίζεις τις επιλογές σου!
Καλώς σε βρήκαμε!

Mother asmin είπε...

Αν και απαντώ σε αυτή την ανάρτηση με αρκετή καθυστέρηση τώρα μου δόθηκε η αφορμή επειδή έκανα έρευνα σχετικά με αναφορές στο δεύτερο παιδί.
Κάθε άποψη είναι σεβαστή αλλά όταν διαβάζω ότι «ένα παιδί ίσον κανένα» εξοργίζομαι!!!!!! Οποιος το λέει αυτό ας έρθει να το πει σε μένα αλλά και σε πολλές ακόμη μητέρες που αγωνιστήκαμε για να φέρουμε τα πρώτα μας μωράκια στο κόσμο!!!!!!!! Τι σημαίνει «παιδί ίσον κανένα»? Ένα παιδί είναι ένα παιδί!!!!!!!!!! Είναι μία ζωή, μία ψυχή, μία προσωπικότητα!!!!!!!!!!! Και σε καμία περίπτωση δεν συμφωνώ με αυτό που λένε ότι ένα παιδί ίσον κανένα!!!!!!
Θα άρεσε στις γυναίκες που το λένε αυτό να λένε το ίδιο οι άντρες τους για εκείνες δλδ «Μία γυναίκα ίσον καμία» ή να το λέμε εμείς οι γυναίκες για τους άντρες δλδ «Ενας άντρας ισον κανένας»? Όχι βέβαια!!!!!!!! Πως λοιπόν το λένε κάποιοι για τα μοναχοπαίδια? Πως μπορούν και πληγώνουν τους γονείς που έχουν μόνο ένα παιδί? Πως μπορεί ο καθένας να ξέρει τι περνάει ένα ζευγάρι στην εποχή μας για να φέρει έστω ένα παιδί στον κόσμο?
Ο άντρας μου κι εγώ για το πρώτο μας μωράκι προσπαθούσαμε 4 χρόνια. Υπάρχουν ζευγάρια που προσπάθησαν πολύ περισσότερο από εμάς και αγωνίστηκαν πολύ περισσότερο από εμας αλλά κι εμείς κάναμε τον δικό μας αγώνα κι από τότε που έμεινα έγκυος στο πρώτο μου μωράκι για μένα έγινε όλος μου ο κόσμος!!!!!!!! Η ζωή μου άλλαξε!!!!!!!!!! Δεν θυμάμαι πια πως ήταν η ζωή μου πριν αποκτήσω την κορούλα μου γιατί απλά από τότε που έμεινα έγκυος στο πρώτο μου μωράκι η ζωή μου απέκτησε επιτέλους νόημα και από τότε που κράτησα την κορούλα μου για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου όλα αλλαξαν για πάντα!!!!!!!!!! Νιώθω πως από τότε άρχισα πραγματικά να ζω!!!!!!!!!!! Με το πρώτο μου μωράκι πραγματοποίησα το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής μου, έγινα μητέρα!!!!!!!!!!!
Τώρα είμαι πάλι έγκυος. Για δεύτερο μωράκι ούτε καν το σκεφτόμασταν, φοβόμουν ακόμη και να το συζητήσω επειδή δεν ήθελα να φανώ αχάριστη απέναντι στον Θεο, στην Παναγία και στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου που μου χάρισαν το πρώτο μου μωράκι. Και γι’ αυτό το μωράκι μου όμως στο οποίο είμαι τώρα έγκυος αγωνίστηκα σκληρά επειδή ενώ στην πρώτη μου εγκυμοσύνη πήγαν όλα καλά, δεν είχα κανένα πρόβλημα και γέννησα ένα υγίεστατο κοριτσάκι πριν από αυτή την εγκυμοσύνη μου έμεινα άλλες δύο φορές αλλά δυστυχώς απέβαλα οπότε σε αυτή την εγκυμοσύνη μου για να πάνε όλα καλά έκανα κάποια θεραπεία για τις πρώτες 12 εβδομάδες. Ηταν κάπως δύσκολα αλλά για το μωράκι μου χαλάλι. Οσο για τις δύο αποβολές που είχα και τα δύο μωράκια μου που θεωρώ ότι έχασα η μόνη μου παρηγοριά και το μόνο που με κρατούσε ήταν η κορούλα μου. Εκείνη με βοήθησε ν’ αντέξω, να ξανασταθώ στα πόδια μου και να ξαναμείνω έγκυος και δόξα το Θεό αυτή τη φορά πάνε όλα καλά και τον Απρίλιο θα φέρω ακόμη ένα μωράκι στον κόσμο.
Αυτή ήταν η δική μου άποψη και η ιστορία μου και ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα.

Mother asmin είπε...

Επίσης κι εγώ αναρωτιέμαι μερικές φορές αν θ' αγαπώ και το δεύτερο μωράκι μου τόσο πολύ όσο αγαπώ το πρώτο αλλά είμαι σίγουρη ότι θα το αγαπώ κι αυτό πάρα πολύ επειδή η μητρική αγάπη είναι ατελείωτη!!!!!!!!!!!

Mother asmin είπε...

Και κάτι ακόμη κι ελπίζω να μην σας κουράζω πολύ. Κάθε μωράκι είναι ένα θαύμα, κάθε μωράκι είναι δώρο από το Θεό. Πριν μείνω έγκυος στο πρώτο μου μωράκι έκλαιγα συνέχεια επειδή αργούσε να πραγματοποιηθεί το μεγαλύτερο όνειρό μου ώσπου ο Θεός, η Παναγία και η Αγία Ειρήνη έκαναν το θαύμα τους και για μένα και μου χάρισαν το πρώτο μου μωράκι. Αν και φοβόμουν να σκεφτώ για δεύτερο μωράκι ο Θεός και η Παναγιά αποφάσισαν να μου το χαρίσουν και μάλιστα χωρίς καν να το καταλάβω. Στο πρώτο μου μωράκι έμεινα έγκυος τον Σεπτέμβριο του 2010 και γέννησα την κορουλα μου στις 9 Ιουνίου του 2011. Από τότε είμαι τρελλαμένη και κολημένη μαζί της!!!!!! Φέτος έμεινα τρεις φορές έγκυος, αυτή είναι η τρίτη μου εγκυμοσύνη και στην αρχή λόγω των δύο αποβολών που είχα κι αφού έχασα δύο μωράκια μου στην αρχή ημουν πολύ αγχωμένη και πολύ φοβισμένη αλλά ευτυχώς όλα πάνε καλά κι ελπίζω να φέρω τον Απρίλιο ένα ακομη υγιέστατο μωράκι στον κόσμο. Καταρχήν δεν περίμενα ότι μπορούσα να μείνω τόσο εύκολα έγκυος αφού για το πρώτο μου μωράκι προσπαθούσα 4 χρόνια αλλά τελικά συνέβη. Αν θέλετε να κάνετε και δεύτερο παιδάκι μην το σκεφτόσαστε συνεχεια και μην το προγραματίζετε, κάποια στιγμή απλά θα ρθει όπως ήρθε και σε μένα και μάλιστα χωρίς καν να το σκέφτομαι ή να το συζητώ.

Ανώνυμος είπε...

Εγω απλά δε θέλω να κάνω άλλο παιδί. Ο γιος μου είναι 4 χρονών, η ζωή μου επιτέλους έχει μπει σε μια σειρά (δουλεία - οικογένεια). Δεν έχω βοήθεια απο πουθενά και όσο ο αντρούλης μου ήταν πιο μικρός δεν μπορούσαμε να πάμε πουθενά (και τώρα η μόνη έξοδος μας ο παιδότοπος έίναι βεβαια) όσο μεγαλώνει τα πράγματα είναι καλύτερα. Πέρασα πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη, η δουλεία μου είναι πολύ δυσκολη για να συνδυαστεί με το προγραμμα ενός μωρού και αυτο περί αδερφια και μοναξίες δε μου λεει τιοτα γιατι εγω με την αδερφη μου δεν εχω καμια σχεση (σαν χαρακτηρες δεν ταιριαζουμε). Το προβλημα είανι ο συζυγος που αν δεν κανουμε και αλλο παιδι θελει διαζύγιο . Τι κανω τωρα?