Συμβαίνει κάτι εκπληκτικό τις τελευταίες μέρες. Μέσα μου μεταλλάσσεται ένα αίσθημα ανημποριάς σε αίσθημα χαράς και πάλι από την αρχή. Οι ορμόνες μου κάνουνε πάρτυ και δεν έχω τίποτα να τις κατευνάσω. Με λίγα λόγια βρίσκομαι πάνω στο τρενάκι του τρόμου των συναισθημάτων. Κι όλα αυτά γιατί; Μα ο λόγος είναι απλός και ανθρώπινος. Ο γιος μου με απέρριψε. Έτσι, απλά χωρίς καμία ντροπή, εδώ και μια εβδομάδα αρνείται σθεναρά να θηλάσει. Τεντώνει όλο του το κορμάκι, αποστρέφει το πρόσωπο, χτυπά με τις παλαμίτσες του το στήθος μου για να ξεφύγει. Ένα μωρό 9 μηνών που αποφάσισε να αποθηλάσει. Και ταυτόχρονα να απογαλακτιστεί πλήρως, αρνείται οποιοδήποτε γάλα σε υγρή μορφή, το τρώει μόνο κρυμμένο μέσα σε κρέμες.
Ήμουν απροετοίμαστη. Τελείως ανέτοιμη. Ήμουν έτοιμη για μάχες όταν θα γινόταν νήπιο για να κόψουμε το γάλα. Δεν ήμουν έτοιμη για αυτό το ξαφνικό. Σα να γέννησα ξανά, έγινα ευερέθιστη και μετά συναισθηματική κι έπειτα κλαψιάρα. Το ποστ μου πριν από κάποιες μέρες με εκδικείται. Δεν θα θηλάσω ένα νήπιο και μάλλον δεν γλίτωσα το διαβήτη. Α, και μόλις συνηθίσει την ιδέα θα έχω κι εγώ ένα μπιμπερομωρό. Τίποτα κακό σε αυτό. Ελπίζω μόνο να μην ακολουθήσει στα χνάρια μου. Εγώ, αν και δε θήλασα τη μανούλα μου, έκοψα το γάλα 10 μηνών και δεν το ανακάλυψα ξανά παρά μόνο στην εφηβεία μου.
4 σχόλια:
Σε καταλαβαινω γιατι ο θηλασμος ειναι κατι το ανεπαναληπτο.Ομως δεν χρειαζεται να νιωθεις ετσι,αντιθετα να εισαι χαρουμενη που τοσους μηνες προσφερες στο παιδακι σου το καλυτερο δωρο.Φιλακια κ καλο ΣΚ.
Ειναι πολυ συνηθισμένο στα μωρα αυτης της ηλικιας να αρνουντε για μερικες μερες να θηλάσουν . Ειναι μια "απεργια" θηλασμου που διαρκει συνηθως 5-7 μερες . Επεμενε λιγο ακομα , το μωρο σου ειναι πολυ μικρο ακομα και σιγουρα δεν ειναι ετοιμο να αποθηλάσει.
Πιαστον στον υπνο , θηλασε τον την νυχτα , πηγαιντε καπου ηρεμα μονο οι δυο σας οταν θηλαζει και βρειτε ξανα την ηρεμια και την ασφαλεια της σχεσης σας .
Εννοείται πως προσπαθώ ακόμα, αυτό φαντάστηκα κι εγώ στην αρχή πως είναι απεργία θηλασμού. Του προσφέρω στήθος πριν από κάθε γεύμα. Όποτε είμαι εδώ. Προσπαθήσαμε να αλλάξουμε και στάση, όρθιοι, καθιστοί, σε άλλο δωμάτιο από το συνηθισμένο, στο κρεβάτι, στον καναπέ, στο πάτωμα, μπρούμυτα. Κοιμισμένος δεν κατάφερε να θηλάσει ποτέ, ούτε και τώρα. Έχω χάσει την ελπίδα μου, είμαστε στην 8η μέρα απεργίας, έχει να θηλάσει από την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, έχω ακόμα γάλα αλλά λιγοστεύει. Ήσυχα θηλάζαμε έτσι κι αλλιώς, μόνο οι δυο μας πάντα, χωρίς τηλεοράσεις και χωρίς φώτα τη νύχτα. Δεν ξέρω τί άλλο να κάνω.
Δεν είναι απόρριψη μανούλα, μην το παίρνεις προσωπικά! Οπως και να χει, υπάρχει και η ελεύθερη βούληση του παιδιού, ακόμα κι αν είναι 9 μηνών, μην το ξεχνάς!
http://newagemama.com
Δημοσίευση σχολίου