Μια ερωτική ιστορία αγάπης

Πριν αποκτήσω παιδί άκουγα πάντα πως υπάρχουν δυο κατηγορίες αγάπης, η μητρική και η άλλη, για όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Τώρα που είμαι μανούλα 10 μήνες πια μπορώ ευθαρσώς να πιστοποιήσω πως κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Το συναίσθημα που νιώθω για το γιο μου έχει την άγρια χαρά και την ένταση που είχε ο έρωτας για τον άντρα μου στους πρώτους μήνες της σχέσης μας, δεν έχει όμως ακόμα τη μεστότητα και την ωριμότητα αυτών που νιώθω για τον σύντροφό μου οκτώ χρόνια μετά. Για μένα η πρωτογενής ύλη του συναισθήματος παραμένει η ίδια, με άλλα λόγια είμαι ερωτευμένη με το σκίουρο σε αυτή τη φάση, απλά αλλάζουν οι περιστάσεις, στη μια σχέση μπαίνει το σεξουαλικό κομμάτι, στην άλλη το μητρικό.

Ένα μωράκι, ένα οποιοδήποτε μωράκι είναι τόσο αξιολάτρευτα αβοήθητο, που σου ξυπνά τρυφερά αισθήματα. Πήρα πριν μια εβδομάδα αγκαλιά το μπίμπι της φιλενάδας μου, 4,5 μηνών, κι αυτό γαντζώθηκε στην αγκαλιά μου και δεν ήθελα να το αφήσω με τίποτα. Υποψιάζομαι πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμα κι όταν το μπίμπι γίνει μια χαριτωμένη δεσποινίδα, αυτή η μωρουδίσια αγκαλιά θα μείνει βαθιά στη μνήμη μου και σε αυτή θα οφείλεται εν μέρει η τρυφερότητα που θα νιώθω για αυτό το παιδί, που δεν είναι δικό μου, αλλά δεν θα είναι ποτέ πια ξένο -πέρα από την φιλία που με δένει κοντά είκοσι χρόνια με τη μαμά της, πάντα θα έχουμε αυτήν την αγκαλίτσα.

Τέτοιες αγκαλιές έχω κάνει ήδη άπειρες με τον δικό μου γιο, και θα κάνω ακόμα κι άλλες, κι ο έρωτας μου θα μετατραπεί σε αγάπη ολόκληρη. Κι αυτό μου συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους που αγαπώ, με τους φίλους μου, άντρες και γυναίκες. Υπάρχουν φιλίες που έμειναν στα σπάργανα, και για αυτό τα συναισθήματα είναι ακόμα έντονα και ακατέργαστα, κι άλλες που βάθυναν με το χρόνο, κάποιες πολυκαίρισαν και πέθαναν, άλλες έγιναν σχέσεις ζωής - έτσι απέκτησα τα αδέλφια που δεν είχα στην πραγματικότητα. Και δεν εξηγείται με άλλο τρόπο πως, για ανθρώπους που έχουμε πιει όλα κι όλα δυο κρασιά μαζί νιώθω πιο έντονα συναισθήματα από ότι για περιστασιακούς γνωστούς που βλέπω πιο συχνά, παρά μόνον από την παντοδύναμη, ιερή ένταση του έρωτα. Που δε σε ρωτάει ποιόν αγαπάς και ποιόν όχι, ούτε πότε θα το νιώσεις, απλά το ξέρεις. Κι εγώ απλά το ξέρω, είμαι ερωτευμένη.