Θήλασα αποκλειστικά, γιατί το ήθελα και το θέλω ακόμα πολύ. Το μωρό μου δεν έχει πάρει σταγόνα ξένου γάλακτος, γιατί το ήθελα και το θέλω πολύ. Θα σας πω την εμπειρία μου, για να μπορέσουμε όλες να καταλάβουμε πως δεν υπάρχουν εμπόδια, πως το «δεν έχω γάλα» είναι από σπανιότατο έως ανύπαρκτο. Αν εξαιρέσει κανείς τις μανούλες που έχουν προβλήματα με την προλακτίνη, και το ξέρουν έτσι κι αλλιώς από πριν, όλες οι γυναίκες έχουν γάλα για να θηλάσουν. Εκτός από αυτές που υποκύπτουν, που δίνουν ξένο γάλα, που δίνουν "συμπλήρωμα".
Το μωρό μου γεννήθηκε φυσιολογικά, με επισκληρίδιο κι αναγκάστηκε να περάσει μια νύχτα στη μονάδα γιατί είχα διαβήτη κύησης. Έτσι, δεν τον θήλασα από την πρώτη ώρα, αλλά 15 ώρες μετά τον τοκετό. Ο μικρός έπιασε αμέσως στήθος, αλλά ήταν ένα πειναλέο μωρό, που θήλαζε για τους πρώτους μήνες τουλάχιστον 12 ώρες τη μέρα, που κοιμόταν ελάχιστα, που ούρλιαζε όταν δεν κοιμόταν από τους γαστρεντερικούς πόνους. Και που με ακρωτηρίασε. Ναι, ναι, από την κακή στάση αλλά και το συνεχή θηλασμό, έκοψε κομμάτι και από τις δυο θηλές μου, που αιμορραγούσαν και πονούσαν απίστευτα και τίποτα δεν τις έκανε καλά. Ήμουν μια ξέστηθη τρελή μες στο χειμώνα που καμία μαία δεν ήξερε πώς να βοηθήσει. Αν αναρωτιέστε, όχι, αυτά τα κομμάτια δεν…ξαναφύτρωσαν. Ακόμα και τώρα, ειδικά η δεξιά θηλή μου, είναι κουτσουρεμένη.
Πονούσα 24 ώρες το 24ώρο, μέρα και νύχτα. Έτσι πονούσε κι η κοιλίτσα του σκιουράκου. Ηρεμούσε μονάχα όσο θήλαζε, όσο έβαζε το θαυματουργό στοματάκι του πάνω στο στήθος, και το μικρό χεράκι του με χάιδευε. Τότε ηρεμούσα κι εγώ, από τον πόνο, την αϋπνία, την ένταση. Για δυο μήνες δεν έκανα τίποτε άλλο, μόνο θήλαζα. Κι ας είχε πει ο παιδίατρος μόνο 15 λεπτά σε κάθε στήθος, μόνο κάθε 2,5 ώρες. Τον παράκουσα. Ήξερα πως ο θηλασμός είναι απεριόριστος, ελεύθερος, αυτορρυθμιζόμενος.
Και ξαφνικά, όταν ήταν περίπου 50 ημερών ο Δημητράκης μου από κει που έμενε άγρυπνος όλη νύχτα, κοιμήθηκε όλη νύχτα σερί. Οι θηλασμοί μειώθηκαν, οι θηλές μου έγιαναν, έγινε η ώρα του ταΐσματος η πιο ευεργετική. Τώρα πια τα λέμε όσο θηλάζουμε, εκείνος ψάχνει κάτι να χαϊδέψει, το στήθος, το μάγουλο, το στόμα, το χέρι μου. Εγώ του λέω δυο τρία πραγματάκια για τη ζωή. Από την…πείρα μου.
Ο σκίουρος όπως ξέρετε θηλάζει πια μόνο 3 φορές, τρώει φρουτάκια, κρεμούλες και σουπίτσες, σήμερα βάλαμε και κοτοπουλάκι. Αλλά ακόμα ξένο γάλα δεν πήρε. Μην αφήσετε τη μαία, το γυναικολόγο, την μαμά σας, να σας πει πως το θαυματουργό πρωτόγαλά σας δε φτάνει. Τόσο χρειάζεται το παιδί, τρεις κίτρινες σταγόνες μάννα. Κι όταν κατέβει το κανονικό γάλα, μην αφήσετε τον παιδίατρο, τον άντρα ή την πεθερά σας να σας πει πως δεν έχετε «αρκετά λιπαρό γάλα» ή πως «δεν έχετε αρκετό γάλα». Το στήθος κατεβάζει όσο μασουλιέται. Όσο και να μασουλάς την πιπίλα ή το μπιμπερό, γάλα δεν βγάζουν. Σας το λέω εγώ, που πουλάω και το μπιμπερό, και τη θηλή, και τις πιπίλες και το ξένο γάλα. Αλλά κλέφτης δε θα γίνω. Πουλάω και θήλαστρα.
